Ostatni ładny dzień

Rano było niezbyt pięknie, a potem się wypogodziło i trwa właśnie, podobno ostatni, piękny dzień tej jesieni. Mam nadzieję, ze akurat te prognozy się nie sprawdzą, tak kocham taką złotą i ciepłą jesień.
W domu wszystko układa się pomyślnie - prawie skończyły się syki, koty całują się noskami, Rysia rozbroiła Gacki swoją łagodnością i uległością. Martwi mnie jednak jej bierność, najchętniej całymi dniami by spała, czasem siedzi w oknie, rzadko robi sobie króciutkie spacerki po salonie. Miała tez 2 "wpadki kuwetowe", ale póki co wszystko wróciło do normy. Mała chyba trochę boi się krytej kuwety i póki co tylko sika tam, a bobki robi do miski, do której nasypaliśmy jej żwirku. Ale muszę powiedzieć, że dumna jestem z Gacusiów, że tak pięknie przyjęły nowego domownika, żadnej agresji z ich strony nie zaobserwowałam, nawet pozwalają jej wyjadać im mokre z miski, a to już jest coś ;-)))
Rysia ładnieje - niezaprzeczalny fakt, przede wszystkim odrasta jej sierść na pyszczku, co nas cieszy, bo wet mówił, że nie jest to takie pewne. Ugryzienie ładnie się goi, uszko też już coraz ładniejsze, choć nie jest pewne czy mała na nie słyszy, bo miała je mocno przegryzione w środku. Ale, co będę pisać, zobaczcie sami:

Rysia jest strasznie miziasta, ożywia się w zasadzie tylko wtedy gdy podejdzie się do niej, ach jaka jest wtedy zadowolona, mruczy, ociera się, wygina i podstawia do głaskania. Nie przepada natomiast za braniem na ręce, czyli wg nazewnictwa Pana Wu - nie jest naręczna ;-)
A poniżej Gacki:

 Gacek długokończynny ;-)

Najdroższa łapeczka:

 Gacek wcielenie szatana (może biskup Mering napisze w tej sprawie petycję do rządu i prezydenta, aby znieść internet ;-) :

 I wcielenie łagodności:

 Niewyraźne zdjęcie Koci, ale bardzo mi się podoba:

 No i futra baraszkujące na podwórku:

Z moich obserwacji wynika, że nieważne ile by miały futra przestrzeni, i tak zawsze zmaterializują się przy ogrodzeniu, kombinując jak by tu uciec:

Pozdrawiam wszystkich czytaczy słonecznie i dziękuję za trzymanie kciuków za Rysiczkę. Stwierdzam, że my kociarze rośniemy w siłę. Coraz nas więcej, a jeden zaraża chęcią niesienia pomocy kotom drugiego. Coraz więcej nas angażuje się w pomaganie i ratowanie kocich żyć. To naprawdę wspaniałe!!! Dziękuję Wam za to kochani :-))))